خواص چای سبز برای لاغری چیست؟ آیا بین مصرف چای سبز و فشارخون ارتباط وجود دارد؟ خواص چای سبز با دارچین برای بدن انسان کدام است؟ طرز تهیه چای سبز چگونه است؟ چه میزان مصرف چای سبز برای انسان در طول روز کافیست؟ برای دانستن جواب این سوالات با ما همراه باشید.

فواید چای

اخیرا از فواید بسیار چای سیاه و سبز صحبت‌های زیادی شده و حتی برخی چای را بهترین نوشیدنی پس از آب می‌دانند. چای محتوی میزان کمی از رنگدانه‌ها، کافئین و … است. در واقع چای سیاه و چای سبز هر دو از گیاه چای به دست می‌آیند.

تفاوت چای سبز و چای سیاه دراین است که برای تهیه چای سبز برگ‌ها را بخار داده، گرد کرده و سپس آنرا خشک می‌کنند؛ اما برای تهیه چای سیاه برگ‌ها ابتدا خشک شده، تخمیر و برشته می‌شوند.

هم چای سیاه و هم چای سبز دارای رنگ‌دانه‌هایی هستند که تاثیر آن‌ها بر سرطان‌های مختلف در طی آزمایشات گوناگون مشخص شده است. زمانی که چای سیاه یا سبز با غلظتی مناسب دم بکشد، تنها محتوی نیمی از کافئین یک فنجان قهوه است؛ البته چای را بدون کافئین هم می‌توان تولید کرد.

انواع چای گیاهی که دم کرده برگ گیاهان مختلف هستند به عنوان چای‌های بدون کافئین شناخته می‌شوند و گفته می‌شود حاوی رنگدانه‌های چای می‌باشند. این نکته درست است اما رویه مصرف این چای‌ها بسیار مهم است، چرا که ممکن است به علت تفاوت ترکیبات در مواردی نیز خطر زا شوند. اگر مبتلا به حساسیت بهاره هستید، ممکن است انواع چای گیاهی به بدن شما آسیب وارد کرده و بیماری شما را شدت بخشد.

گیاه چای

تاریخ استفاده از چای (به علت قدمت آن) مشخص نیست ولی سابقه استفاده از این گیاه به چین و برمه می‌رسد.

این گیاه علاوه بر چین، در هند، سیلان، ژاپن، اندونزی، ویتنام، تبت، قفقاز و ایران نیز به طور طبیعی رشد دارد.

در قرن هفدهم، اولین بار، چای توسط هلندی‌ها به اروپا آورده شد و بلافاصله مصرف آن همگانی شده و به سایر نقاط جهان رسید. در میان اروپاییان انگلیسی‌ها از طرفداران پر و پا قرص این نوشیدنی شرقی هستند.

چای، گیاهی است بوته‌ای، که گاهی ارتفاع آن تا ۸ متر نیز می‌رسد. برگ‌های آن به صورت بیضی شکل، نیزه‌ای و نوک تیز، سفت و سخت هستند.

چای سبز

چای سبز به عنوان نوشیدنی ملی ژاپنی‌ها محسوب می‌شود. چینی‌ها نیز از طرفداران چای سبز بوده و نوعی چای سبز به نام ماندران یاسی تولید می‌کنند که که عطر تند گل یاس را در خود دارد.

خواص چای سبز

خواص بسیاری به چای سبز نسبت داده می‌شود. چای سبز یک نوشیدنی کم کافئین و پیشگیری کننده از حمله قلبی و سرطان شناخته شده است. این چای دارای خاصیت ضد چربی (از هر نوع آن) و تقویت کننده اعصاب بوده و خاصیت تب بری دارد.طبق گزارش محققان چای سبز باعث تقویت معده شده و ضمن کمک به دفع سموم از بدن، به کاهش نفخ معده کمک می‌کند. چای سبز باعث تقویت حافظه شده و می‌توان از آن برای افراد افسرده به عنوان یک داروی ضد افسردگی استفاده کرد.

ترکیبات چای سبز

برگ چای، دارای کلسیم، منیزیم، سدیم، پتاسیم، پیگمان های فلاوونیک، بازهای پوریک، تئوفیلین، انواع ویتامین، کلروفیل، تانن و کافئین است.

نکته

چای سیاه حاوی مقداری کافئین می‌باشد اما میزان آن در چای سبز بسیار کمتر است. بنابراین چای سبز آرامش بخش‌تر است.

مصرف چای پس از غذا، به هضم آن کمک می کند، اما برای پیشگیری از عدم جذب آهن بهتر است ۲ ساعت بعد از صرف غذا نوشیده شود.

طرز تهیه چای سبز

برای تهیه چای سبز، برگ‌های سبز چای را کمی برشته کرده و سپس خشک می‌کنند؛ به همین دلیل چای سبز، رنگ اصلی خود را حفظ می‌کند.

برای دم کردن چای سبز، مانند چای سیاه، پس از به جوش آمدن آب، آن را به چایی اضافه کرده (یک گرم به ازای هر لیوان) و به مدت ۱۰ الی ۱۵ دقیقه در مجاورت گرمای بخار آب قرار داده تا دم شود.

نکته

در صورت جوشیدن چای سبز در هنگام دم کشیدن از مصرف آن خودداری کنید؛ زیرا در هنگام جوشیدن برخی از مواد سمی مانند آکریلامید از چای سبز آزاد می‌شود.

میزان مصرف چای سبز

چای جزو گیاهان خوراکی طبقه ‌بندی شده است که مصرف متعادل آن دارای عارضه‌ی جانبی نیست، اکثر عوارض چای سیاه مربوط به کافئین و تانین بوده که به علت نبود کافئین در چای سبز این نوشیدنی فاقد بسیاری از عوارض چای سیاه است.

به‌طور کلی مصرف چای در حد متعادل دارای عوارض جانبی نبوده و می‌‌تواند فواید بسیاری را بر بدن اعمال کند.

درمان اسهال با چای

هر دو نوع چای سبز و سیاه حاوی ترکیبات گس (تلخ) بوده که تانن (Tannin) نامیده می‌‌شود. مهم‌ترین خاصیت تانن‌ها، ایجاد انقباض در عضلات و افزایش دفع آب از بدن است. به همین دلیل یکی از مهم‌ترین خواص درمانی چای سبز و سیاه خاصیت ضد اسهال آن‌ها است.

اگر اسهال‌ ایجاد شده به تغییر شرایط غذایی و آب و هوایی مربوط ‌‌باش د(مثلا در مسافرت) و میکروب‌ها و ویروس‌ها در آن نقشی نداشته باشند، استفاده از چای به‌ صورت پودر یا دمنوش آن می‌تواند، به بازگشت بدن به حالت عادی کمک کند.

میزان مصرف روزانه چای در بزرگسالانی که مبتلا به اسهال شده‌اند ۱۰- ۷ گرم (معادل یک قاشق غذاخوری) از پودر خشک چای به مدت سه روز می‌باشد. مقدار مصرف برای سنین پایین‌تر می‌تواند نصف یا یک سوم بزرگسالان باشد. (با توجه به وزن کودک یا نوجوان)

مصرف این ماده خوراکی و طبیعی در درمان اسهال، از هیچ‌گونه عارضه ی جانبی برخوردار نبوده و در سال‌های اخیر به عنوان یک روش ساده و موثر در منابع پزشکی جدید توصیه شده است.

خواص چای سبز برای لاغری

چای سبز به علت داشتن ماده‌ای به نام کاتچین از جذب انواع چربی‌ها در سیستم گوارشی جلوگیری می‌کند. بهتر است روزانه بیشتر از ۵ لیوان از این چای مصرف نشود، چرا که می‌تواند از رسیدن ویتامین‌های مورد نیاز محلول در چربی به بدن انسان جلوگیری کند.

 

خواص چای سبز با دارچین

رابطه‌ی بین ترشح انسولین و قندخون در سوخت و ساز نقش مهمی ایفا می‌کند. به ویژه اگر بدن مبتلا به دیابت بوده و به انسولین مقاومت داشته باشد. نتایج یک پژوهش در نشریه ی Diabetes Care نشان می‌دهد که مصرف دارچین، میزان سرم گلوکز در افراد مبتلا به بیماری دیابت ۲ را تحت تاثیر قرار می‌دهد. نتایج این تحقیق نشان داد که مصرف ۱ تا ۶ گرم دارچین یا مکمل‌های آن به مدت ۴۰ روز به طرز چشمگیری باعث کاهش کلسترول، LDL، تری‌گلیسیرید و قندخون می‌شود. این کنترل قندخون به همراه کاهش جذب چربی‌ها به وسیله چای سبز می‌تواند در کاهش وزن موثر باشد.

چای سبز و فشارخون

همچنین چای سبز با کاهش چربی‌های مضر خون می‌تواند به کسانی که در نتیجه بالا بودن سطح چربی‌های خون به فشار خون مبتلا گشته‌اند کمک کند.

براساس گزارش مرکز پژوهش‌های تغذیه (USDA) در طی یک آزمایش بر روی ۸ مرد و ۸ زن در طی یک دوره سه هفته‌ای مصرف چای سبز، لیپوپروتئین کلسترول بد (LDL) خون آن‌ها ده درصد کاهش یافت. البته در طی این دوره هیچ تاثیری بر روی کلسترول خوب (HDL)، دیده نشد و مقدار آن در خون این افراد ثابت باقی ماند.

چای سبز خطر سرطان و بیماری قلبی را کاهش می‌دهد.

نوشیدن چای سبز به دلیل مواد آنتی‌اکسیدان موجود در رنگدانه‌های این چای از آسیب دیدن سلول‌هایی که منجر به سرطان و انواع بیماری‌های قلبی می‌شود، جلوگیری می‌کند.

به نظر متخصصان، چای سبز یک نوشیدنی گیاهی مفید تلقی می‌شود؛ چرا که چای سبز حاوی موادی به نام فیتوکمیکال است. این ترکیبات به عنوان آنتی اکسیدان عمل کرده و با صدمات حاصل از رادیکال‌های آزاد، مقابله می‌کنند. (رادیکال‌های آزاد، ذرات بارداری هستند که از طریق نور خورشید، مواد شیمیایی و برخی از غذاها در بدن انسان به وجود می‌آیند.)