تاریخچه
میوه آووکادو که به دلیل پوست زخیم و چرم مانند آن به نام گلابی تمساح نیز شناخته می‌شود، گیاهد بومی متعلق به آمریکای مرکزی و مکزیک است که در سال‌های گذشته به علت طعم و خواص گفته شده در مورد آن، مصرف آن در جهان به سرعت در حال افزایش است. استفاده از این میوه با توجه به نقاشی‌ها و مدارک یافته شده به حدود ۱۰۰۰۰ سال پیش باز می‌گردد، اما تاریخ کشت آن توسط انسان دقیقا مشخص نیست. این میوه پس از کشف آمریکا و در حدود ۵۰۰ سال پیش به نقاط دیگر جهان رسیده و مصرف آن در کشورهای غیر آمریکایی شروع شد.
این گیاه در سال ۱۷۵۰ به اندونزی و در سال ۱۸۰۹ در برزیل کاشت شد. کشت این گیاه در حدود ۴۰ سال پیش در شمال ایران آغاز شد، اما در آغاز به دلیل عدم هماهنگی با آب و هوای ایران دچار سرمازدگی شده و محصولی از آن به دست نیامد. پس از گذشت چند سال و ایجاد مقاومت در برابر سرما و هماهنگی این گیاه با آب و هوای منطقه کشت شده تولید آووکادو در ایران آغاز شد. در حال حاضر در حدود ۵۰ هکتار زیر کشت این درخت قرار داشته و سالانه در حدود ۱۰۰ تن محصول آووکادو در این باغات تولید می‌شود.
مواد مغذی
میوه آووکادو ترکیب جالبی از ویتامین‌ها و مواد معدنی محلول در چربی را دارا بوده و به داشتن خواص فراوان مشهور است. در این مقاله به بررسی مواد مغذی این محصول و خواص آن بر اساس مواد سازنده می‌پردازیم.
دسته اول: چربی‌ها، قند و فیبر
*میزان مواد مغذی نام برده شده در جدول براساس ۱۰۰ گرم آووکادو تعیین شده است.
فیبر
در واقع یک ماده مغذی برای بدن انسان محسوب نمی‌شود چرا که بدن انسان قادر به هضم و جذب آن نیست، به این دلیل آن را جزو مواد فاقد کالری محسوب می‌کنند. فیبر براساس مشخصات فیزیکی به دو دسته محلول در آب و غیر محلول در آب تقسیم شده که هر دو نوع تاثیر تقریبا مشابه‌ای را بر بدن انسان دارا هستند.
مهمترین کارکرد فیبر در دستگاه گوارش افزایش حجم به واسطه جذب آب و ایجاد احساس سیری زود هنگام به همراه کاهش جذب کربوهیدرات و چربی توسط بدن است.
دریافت میزان مشخص فیبر توسط بدن(برای هر فرد این میزان بین ۲۰ تا ۳۵ گرم متفاوت است.) باعث کاهش بیماری‌های دیابت نوع دوم( به علت جلوگیری از جذب سریع قند موجود در غذا و حفظ سطح قند خون در یک سطح نسبتا پایدار) بیماری‌های قلبی( کاهش جذب چربی‌های مضر در بدن) و سرطان روده و کولون( به علت جذب آب بالا و افزایش حجم زیاد غلظت مواد سمی خروجی از بدن را کاهش می‌دهد.) می‌شود.
*اخطار
غذاهای حاوی فیبر بالا در افراد مبتلا به سندرم روده حساس(کولیت) ایجاد آسیب می‌کنند. بهتر است این افراد از تخم کتان در رژیم غذایی روزانه خود استفاده نکنند.
چربی‌ها
چربی‌ها از نظر زنجیره‌ها و منابع چربی طبقه بندی می‌شوند. این زنجیره‌ها به شکل چربی‌های اشباع شده، چربی‌های تک غیر اشباع(mono unsatarated) و چربی‌های چند غیر اشباع (polyunsaterated) تقسیم می‌شوند.
چربی‌های اشباع
پیوندهای کربنی در زنجیره چربی‌های اشباع ثابت است و به همین دلیل استعداد بالایی برای رسوب در دیواره رگ‌ها دارند؛ این چربی‌ها باعث افزایش کلسترول نامرغوب خون(LDL) می‌شوند. تامین بیش از ۱۰ درصد از انرژی روزانه به وسیله این چربی‌ها برای بیماری دیابت، بیماری‌های قلبی و عروقی و فشار خون مضر است. میزان چربی اشباع در تخم کتان بسیار پایین بوده و برای مصارف معمول روزانه ایجاد خطر نمی‌کند.
چربی‌های اشباع نشده
چربی‌های تک اشباع نشده مفیدترین چربی‌های خوراکی هستند؛ پیوندهای دوگانه بین اتم کربن و ساختار این چربی‌ها به گونه‌ای است که جلو اکسیداسیون چربی‌های اشباع در بدن را گرفته و از بدن در مقابل چربی‌های مضر(LDL) محافظت می‌کنند.
چربی‌های چند غیر اشباع نیز کارایی چربی‌های تک غیر اشباع را دارا هستند با این تفاوت که چنانچه مصرف آن‌ها زیاد باشد به چربی‌های مضر تبدیل می‌شوند.
بتا سیسترول
. بتاسیسترول ماده‌ای گیاهی است بسیار شبیه به کلسترول؛ سازمان غذا و داروی آمریکا به تولید کنندگان این ماده اجازه داده است تا برای تبلیغات از عنوان کاهنده خطر ابتلا به بیماری‌های کرونر قلب استفاده کنند.
همچنین در مواد غذایی، بتاسیسترول به برخی مارگارین‌ها به عنوان بخشی از یک رژیم کاهنده کلسترول افزوده می‌شود.
بتا سیسترول به دلیل عملکرد مشابه با کلسترول پس از جذب توسط بدن می‌تواند میزان جذب کلسترول به عنوان یک چربی مضر را توسط بدن کاهش دهد.
بتا سیسترول بجز کاهش جذب میزان کلسترول و براساس اطلاعات سایت www.webmd.com ممکن است در موارد زیر تاثیر مثبت داشته باشد:
– کلسترول بالا. بتا سیسترول به اندازه کافی می‌تواند سطح کلی کلسترول و کلسترول بد را کاهش دهد اما کلسترول خوب را افزایش نمی‌دهد.
– مصرف بتا سیسترول می‌تواند علایم پروستات بزرگ را کاهش دهد اما اندازه پروستات را کاهش نمی‌دهد.
– احتمال ابتلا به سل را کاهش داده و در درمان آن نیز احتمالا موثر می‌باشد.
