نام دیگر این بیماری گوش شناگران می‌باشد، چرا که بیشترین افراد مبتلا به این عفونت در میان افراد شناگر دیده می‌شوند؛ اما شرایط دیگری مانند حمام کردن و دوش گرفتن نیز می‌تواند باعث ایجاد این نوع عفونت شود. پس از ورود آب در کانال خارجی گوش، باکتریهائی که بطور نرمال در گوش ساکن می‌باشند، تکثیر شده و باعث ایجاد عفونت و التهاب و تحریک مجرای گوش می‌شوند. اگر عفونت پیشرفت کند ممکن است علاوه بر کانال گوش، قسمت خارجی گوش را نیز درگیر کرده و عفونت به صورت چشمی قابل رویت شود.

علائم بیماری

شایع‌ترین علامت بیماری گوش شناگران، خارش گوش و درد خفیف تا متوسطی است که با پائین کشیدن یا حرکت دادن نرمه گوش تشدید می‌شود و سایر علائم این بیماری ممکن است موارد زیر باشد:

* احساس انسداد یا پر بودن گوش

* وجود ترشحات چرکی کم حجم در لاله خارجی گوش

* تب

* کاهش شنوائی

*به جلو رانده شدن گوش و همچنین فاصله گرفتن گوش از سر

* بزرگ شدن غدد لنفاوی اطراف گوش و گردن

درمان

درمان گوش شناگران (عفونت گوش خارجی)، در مراحل اولیه بیماری کارهایی از قبیل تمیز کردن مکرر کانال گوش و سپس استفاده از قطره‌های آنتی‌بیوتیک مخصوص گوش؛ برای جلوگیری از رشد باکتری‌ها می‌باشد. البته استفاده از محلول‌های اسیدی ضعیف مانند اسید بوریک یا اسید استیک نیز ممکن است در مراحل اولیه عفونت، برای درمان بیماری گوش شناگران (عفونت گوش خارجی) موثر باشد.

در عفونت‌های شدیدتر نیز در صورتیکه عفونت به پرده گوش آسیبی وارد نکرده باشد، و کانال گوش به وسیله عفونت مسدود نشده باشد، همان تمیز کردن مکرر به‌اضافه مصرف آنتی بیوتیک می‌تواند موثر واقع شود؛ اما در مواقعی که کانال گوش کاملا پر شده یا بر اثر التهاب مسدود شده باشد، استفاده از یک تکه گاز استریل کوچک که به شکل فیتیله حالت داده شده است، می‌تواند به شما کمک کند تا بتوانید آنتی‌بیوتیک را به طور کامل به محدوده درگیر عفونت انتقال دهید. در این مرحله معمولا داروهای مسکن نیز برای بیمار تجویز می‌شود.

*اخطار

برای درمان بیماری گوش شناگران از استفاده خودسرانه آنتی‌بیوتیک‌ها پرهیز کنید؛ چرا که تنها پس از تشخیص نوع باکتری یا قارچ ایجاد کننده می‌توان نوع آنتی‌بیوتیک مناسب برای عفونت را تجویز کرد و تشخیص چیستی عامل بیماری‌زا تنها در حیطه کاری پزشک متخصص گوش، حلق و بینی می‌باشد.

پیشگیری

بهترین راه حل برای جلوگیری از عفونت گوش خشک نگاه داشتن آن است. برای پیشگیری از عفونت بهتر است، پس از شنا و یا حمام، آب موجود در گوش را خارج کرده و میزان رطوبت داخل کانال گوش تا حد توان و بدون آسیب به پرده گوش را کاهش داد. ایمن‌ترین وسیله برای خشک کردن گوش استفاده از سشوار است. روش دیگر (البته در صورتیکه پرده گوش شما دچار پارگی خفیف یا شدید نباشد) استفاده از الکل یا مخلوط الکل و سرکه به نسبت مساوی است؛ که بعنوان قطره گوش می‌تواند استفاده شود. الکل به واسطه دمای تبخیر پایین باعث تبخیر آب اضافی از کانال گوش شده و همزمان با خشک کردن گوش می‌تواند به ضدعفونی شدن گوش نیز کمک کند.

نکته

افراد مبتلا به خارش گوش، مجرای گوش پوسته پوسته، شوره‌دار و کسانیکه مقدار ترشحات طبیعی گوش آنها زیاد است، بیشتر از سایر افراد احتمال دارد که به عفونت گوش خارجی مبتلا شوند. به این افراد توصیه می‌شود که هر چند وقت یکبار به متخصص گوش و حلق و بینی مراجعه و گوش خود را شستشو دهند.

تذکر

 اگر شما مبتلا به عفونت گوش هستید و یا دچار پارگی پرده گوش هستید و یا آسیب قدیمی به پرده گوش شما وارد شده (مانند جراحی بر روی گوش) باید قبل از استفاده از قطره‌های گوش و یا هر کاری که باعث ورود آب به گوش شما شود (مثل شنا کردن) با متخصص گوش و حلق و بینی خود مشورت کرده و راهنمایی‌های لازم را دریافت کنید.