اوتیسم، یک اختلال رشد است که در سه سال اول زندگی ظاهر می‌گردد. اوتیسم با تأثیر بر روی مغز کودک، رفتارهای اجتماعی و مهارت ارتباط برقرار کردن را مختل می‌کند. اوتیسم بیماری نیست به دلیل آن‌که بیماری پاسخ پاتوفیزیولوژیک به یک محرک خارجی (مثل میکروب‌ها) و یا داخلی (مثل سلول‌های سرطانی) است؛ اما اختلال به علت تفاوت در فعالیت‌های ساختاری یا عملکردی اجزای بدن حاصل می‌شود. در ایران از هر ۱۵۰ نوزاد، یک کودک مبتلا به اختلال اوتیسم می‌شود.همه چیز در مورد اوتیسم در این مقاله توضیح داده می‌شود.
اصطلاح اوتیسم از کلمهٔ یونانی اوتوس (autos) که به معنای خود است، گرفته شده است. این اصطلاح وضعیتی را تشریح می‌کند که در آن یک شخص از تعاملات اجتماعی کنار گذاشته شده است، به عبارت دیگر او تبدیل به یک خودِ ایزوله شده است. یوجین بلولر روان‌پزشک سوئیسی اولین شخصی بود که از این تعبیر استفاده کرد.
انواع اوتیسم
در طول زمان روان‌پزشکان روش سیستماتیکی را برای تشریح اوتیسم و وضعیت‌های مرتبط توسعه داده‌اند. تمامی این اختلالات تحت عنوان اختلالات طیف اوتیسم شناخته می‌شوند. این اختلالات بر اساس شدت علائم به سه سطح طبقه‌بندی می‌شوند. اصطلاح اختلال فراگیر رشد قبلاً استفاده می‌شد ولی دیگر مورد استفاده قرار نمی‌گیرد. اگر قبلاً یک کودک PDD خوانده می‌شد، تحت معیار جدید تشخیص آن باید ASD باشد.
دلایل اصلی اوتیسم
بیماری اوتیسم یک شرایط پیچیده عصبی و رفتاری و اختلالاتی در تعاملات اجتماعی و رشد کلامی و مهارت‌های ارتباطی همراه با رفتارهای تکراری و سخت است و به دلیل زیادی علائم این بیماری، آن را اختلال طیف اوتیسم (ASD) می‌نامند. برخی از دلایل آن عبارت است از:
- مصرف داروهای خاص در دوران بارداری
- دیابت و فقر آهن در مادر
- اختلال در رشد مغز
- سموم و مواد شیمایی مانند آفت‌کش‌ها
- ژنتیک
- سن والدین برای بچه‌دار شدن
اوتیسم در کودکان
۱- سندرم Asperger: بیماری است که در طی سال‌های اول مدرسه ظاهر می‌گردد و شامل تداخلات اجتماعی، دقت زیاد در صحبت کردن و شوق به کارهای غیرعادی است.
۲- سندرم Rett: این یک بیماری سیستم عصبی است که بازگشت را ایجاد می‌کند، به‌ویژه در استفاده از زبان و دست‌ها. تفاوت زیادی با اوتیسم دارد و تنها در زنان دیده شده است.
۳- ناتوانی در یادگیری: نادر است و این در مواردی رخ می‌دهد که به بچه یک چیز را یاد می‌دهیم و آن بچه در ۱۰ سالگی آنرا از یاد می‌برد.
۴- ناتوانی در پیشرفت: همچنین اوتیسم می‌تواند تداخلاتی را در مغز به وجود آورد و بیماری‌های دیگری را نیز ایجاد کند از قبیل:
- Fragile X syndrome
- Mental retardation(عقب‌ماندگی ذهنی)
- Tuberous sclerosis (تصلب بافت‌ها)
- Seizures (بیماری صرع)
Fragile X syndrome یک بیماری ارثی است که از کم‌هوشی ناشی می‌شود. در این بیماری ژن‌ها قادر نیستند پروتئین کافی را برای سلول (به‌ویژه سلول مغز) تولید کنند.
اوتیسم در بزرگ‌سالی
برخی از بزرگسالان هنگامی‌که می‌بینند کودک آن‌ها یا یکی از اعضای خانواده مبتلا به اوتیسم تشخیص داده‌شده است، به دنبال تشخیص اختلال طیف اوتیسم در خود هستند. برخی نیز هنگامی‌که برای بیماری دیگری تحت درمان قرار می‌گیرند، ممکن است متوجه این وضعیت شوند. مشکل اینجا است که رویکرد مشخصی برای تشخیص ASD در افراد بالغ وجود ندارد. درواقع یافتن متخصص اوتیسم بزرگسالان دشوار است.
یکی از دلایلی دشواری تشخیص ASD در افراد بالغ، این است که فرد بالغ قادر به مدیریت و حتی پنهان کردن علائم خود است. همچنین این موضوع دشوار است که اطلاعاتی دربارهٔ کودکی و توسعهٔ فرد به دست آید. هنگام تشخیص بیماری در کودک والدین او مشارکت دارند اما دربارهٔ فرد بالغ ممکن است چنین وضعیتی نباشد. اگر والدین او قادر به مشارکت و پاسخگویی باشند، شاید پزشک بخواهد با آن‌ها صحبت کند. مسیر تشخیص اختلال اوتیسم در یک فرد بالغ ساده نیست اما بدون توجه به اینکه فرد به کدام مسیر برود، این مسئله مهم است که او بتواند مهارت‌های لازم برای مقابله با ضعف‌های خود را پیدا کند.
درمان اوتیسم
نوع درمانی که یک کودک برای اختلال طیف اوتیسم دریافت می‌کند، بستگی به نیازهای فردی او دارد. از آن جایی که ASD یک اختلال طیف است (به این مفهوم که برخی از کودکان دارای علائم خفیفی بوده درحالی‌که برخی دیگر دارای علائم شدیدی هستند) و هر کودکی که به آن مبتلا است منحصربه‌فرد است، درمان‌های مختلفی برای بیماری وجود دارد. این درمان‌ها می‌توانند شامل درمان‌های برای بهبود گفتار و رفتار و گاهی نیز داروهایی برای مدیریت مشکلات دیگر مرتبط با اوتیسم باشد. درمان‌هایی که یک کودک می‌تواند از آن بهره‌مند شود، بستگی به موقعیت و نیازهای او دارد، اما هدف یکی است: کاهش علائم و بهبود یادگیری و رشد کودک. رویکرد درمان اوتیسم بسته به نیازهای فرد بیمار متغیر است. به‌طورکلی این درمان‌ها در گروه‌های زیر قرار می‌گیرند.
- درمان‌های رفتاری و ارتباطی
- درمان‌های رژیمی و پزشکی
- درمان‌های مکمل (برای مثال موسیقی یا هنر درمانی)
- درمان‌های رفتاری و ارتباطی
میزان شیوع اوتیسم
میزان شیوع اوتیسم طبق گزارش مرکز کنترل و پیشگیری در میان کودکان آمریکایی در سال ۲۰۱۸، یک مورد از هر ۵۹ تولد بوده و میزان شیوع در حال افزایش بوده است. سازمان جهانی بهداشت فراوانی بیماری را در کل جهان یک مورد در هر ۱۶۰ تولد برآورد کرده است. در ایران هم طبق یک گزارش فراوانی موارد اوتیسم یک مورد از هر ۱۵۰ تولد گزارش شده است. همه چیز در مورد اوتیسم شاید قابل بررسی در این مقاله نباشد اما موضوع بسیار مهمی است.
